The reasons people engage in or support the creation of wars are complex and multifaceted, and they can vary depending on historical, cultural, political, and social contexts. Some of the common factors that contribute to the propensity for war include:
Territorial Disputes:Conflicts over land, borders, and resources have been a major driver of wars throughout history. When one group or nation perceives that it can gain a strategic advantage or access valuable resources through force, it may be more inclined to pursue war.
Ideological or Religious Beliefs: Differences in ideology, religion, or political beliefs can lead to conflicts. Sometimes, individuals or groups are driven by deeply held beliefs that they believe are worth fighting for.
Economic Interests: Economic motivations, such as securing trade routes or gaining control over valuable trade partners, can play a role in starting or supporting wars. Economic competition and the desire for wealth and power can lead to conflicts.
Nationalism:
Nationalism is a strong sense of pride and loyalty to one's own nation. It can foster a "us versus them" mentality and make people more willing to go to war to protect or promote the interests of their nation.
Power and Control: Those in positions of power may use war as a means to maintain or expand their authority. Military conflict can consolidate power and divert attention from domestic issues.
Historical Grievances: Historical grievances or unresolved conflicts can create a cycle of violence. Long-standing disputes and perceived injustices may lead to a desire for revenge or redress.
Propaganda and Manipulation: Leaders and governments can use propaganda and manipulation to sway public opinion and create a justification for war. False or exaggerated threats may be presented to gain support for military actions.
Fear and Insecurity: Perceived threats, whether real or imagined, can lead to a sense of insecurity that prompts nations or groups to prepare for conflict, which can then escalate into war.
Arms Race: The buildup of military capabilities by multiple parties can create a tense and competitive environment that increases the likelihood of war.
Psychological Factors: Human psychology, including aggression, fear, and the desire for dominance, can also contribute to the inclination toward war.
It's important to note that wars have devastating consequences, resulting in loss of life, suffering, and long-lasting societal and economic impacts. Efforts to prevent conflicts and promote diplomacy, cooperation, and international relations are crucial in reducing the likelihood of wars. International organizations, such as the United Nations, play a role in facilitating dialogue and conflict resolution to prevent or mitigate conflicts.
Understanding the underlying factors that contribute to war is a complex endeavor, and addressing them often requires a combination of diplomatic, political, and social approaches to build a more peaceful world.
The origin and history of the Tamil people is a complex and
fascinating topic that spans thousands of years. The Tamils are an ethnic group
native to the Indian subcontinent, with a distinct language and culture. Here's
an overview of their origin and historical journey:
Ancient Roots and Early Civilization (Prehistoric to 3rd Century
BCE): The exact origins of the Tamils are challenging to pinpoint, but their
history dates back to prehistoric times. The region now Tamil Nadu,
located in southern India, has archaeological evidence of ancient
human habitation. The Sangam literature, a collection of Tamil poetic works,
offers insights into ancient Tamil society's social, economic, and cultural aspects. These works date from around 300 BCE to 300 CE and provide
valuable information about the lifestyle and beliefs of the early Tamils.
Chera, Chola, and Pandya Kingdoms (3rd Century BCE - 13th
Century CE): During this period, the Tamil region was characterized by three significant dynasties: the Cheras, the Cholas, and the Pandyas.
These dynasties engaged in trade, warfare, and cultural exchanges with other
parts of India and foreign civilizations, including the Romans and Southeast
Asian nations. The Cholas, in particular, established a vast maritime empire extending to present-day Southeast Asia.
Medieval Period (13th - 18th Century CE): The medieval
period saw the emergence of various empires and kingdoms, including the
Vijayanagara Empire, which had influence over Tamil Nadu. This era also
witnessed the arrival of various foreign powers, including Muslim sultanates
and later European colonial powers like the Portuguese, Dutch, and British. The
British East India Company gradually established control over different parts
of India, leading to significant changes in Tamil society and economy.
Colonial Rule and Modern Era (18th - 20th Century): Tamil
Nadu and the rest of India fell under British colonial rule during the
18th century. The British implemented various administrative and economic
changes that significantly impacted Tamil society. The 19th and early 20th
centuries saw the rise of social reform movements and political activism in
Tamil Nadu, with leaders like E.V. Ramasamy (Periyar) advocating for social
justice, equality, and the rights of lower-caste individuals.
Independence and Post-Independence Period (20th Century -
Present): India gained independence from British rule in 1947, forming the modern Indian state. Tamil Nadu has played a significant role
in Indian politics and culture, producing influential figures in various
fields. The region has also seen linguistic and cultural movements to preserve and promote the Tamil language and identity.
Throughout their history, the Tamils have contributed to
literature, art, science, and politics, leaving an indelible mark on the
cultural tapestry of India and beyond. Today, the Tamil people are spread
across various parts of India and other countries due to migration
and the Indian diaspora. They continue to celebrate their language, culture,
and traditions while adapting to the challenges of the modern world.
இலங்கையில் மனித நாகரிகத்தின் தொடக்க காலம் முதல் மனிதக் குடியிருப்புக்களின் தொடர்ச்சியும் நீட்சியும் அறியப் பட்டுள்ளது.
இலங்கையில் ஒரு லட்சத்தி இருபத்தியையாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே மனிதர்கள் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள்."இந்து சமுத்திரத்தைக் கடந்து வந்து பிளைத்தோசியன் மனித ஊழிக் காலத்தில் ஹோமோசேப்பியன் எனும் நவீன மனிதன் நாட்டின் நாலா பாகங்களிலும் பரவி வாழ்ந்து வந்துள்ளான் .இலங்கையில் மானிட வாழ்க்கை வரலாறு ,தொழிநுட்பம் ,வாழ்க்கை முறை என்ற அடிப்படையில் மூன்று காலகட்டங்களாக வகுக்கப் படுகிறது.
1.வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட காலம்
2.முன் வரலாற்றுக் காலம்
3.வரலாற்றுக் காலம்"
வரலாற்றுக்கு முந்திய காலம் என்றால் என்ன என்பதற்கு தொல்லியலாளர்கள் விளக்கம் அளித்துள்ளனர்.
எழுத்து மூலாதாரங்கள் இல்லாமல் ஆவணப் படுத்தப் பட்ட மூலாதாரங்கள் அண்றி தொல்பொருட் சான்றுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு வரலாற்றை அறிய முற்பட்ட காலம் என வரையறை செய்யப்படுகிறது.
இந்தக் கால வரையறை கிட்டத்தட்ட கி.மு.125000 முதல் கி.மு1800 என கணிப்பிடப் படுகிறது.
இந்த வரையறைகளையும் நம் மூதாதையர்கள் பற்றிய தேடல்களையும் கவனத்தில் கொள்கின்ற வேளையில் பேராசிரியர் இந்திரபாலா அவர்கள் இலங்கையில் தமிழ்ர் எனும் தொல்லியல் ஆய்வு நூலில் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார்.
"இன்று நாம் இந்தியத் துணைக் கண்டம் எந்று வர்ணிக்கும் நிலப் பகுதியில் கடந்த 60,000 ஆண்டு காலமாக மனித நடமாட்டம் காணப்பட்டது எனலாம்.இம் மனிதர் இன்றய குடிகளின் முன்னோர்கள்.இக் காலப் பகுதிதின் பெரும் பாகத்தில்,அதாவது 85%க்கு கூடுதலான பாகத்தில் , இலங்கை என்று நாம் வர்ணிக்கும் தீவு மேற்கூறிய நிலப்பகுதியுடன் இணைந்து காண்ப்பட்டது.இக் காரணத்தினால் ,இக் காலத்துக் கண்ணோட்டத்துடன் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் நடைபெற்ற மக்கள் வருகையை அணுகுதல் தவறாகும்.இன்று இலங்கை வேறு நாடு.இந்தியா வேறு நாடு.அதனால் ,இன்று நடைபெறும் மனிதர் புலப்பெயற்சியை எடுத்துக் கூறும்போது இந்தியாவிலிருந்து மக்கள் இலஙைக்கு சென்றனர் என்றோ இலங்கையிலிருந்து சென்றனர் என்றோ கூறுவது போல்,இலங்கை மற்றும் இந்தியா என வேறான நாடுகள் இல்லாத காலத்தைப் பொறுத்து இவ்வாறு கூற முடியாது.இலங்கைத் தீவு இந்திய நிலப் பகுதியிலிருந்து இற்றைக்கு 7000 ஆண்டுகளுக்கு முன்புதான் இறுதியாகப் பிரிந்து வேறு நிலப் பகுதியாகியது."
இந்தப் பின்னணியில் சிலப்பதிகாரம் சொல்கின்ற இந்த வரிகள் முக்கியமாகின்றன
” பஃறுளி ஆற்றுடன் பன்மலை அடுக்கத்துக் குமரிக்கோடும் கொடுங்கடல் கொள்ள வடதிசைக் கங்கையும் இமயமும் கொண்டு தென் திசையாண்ட தென்னவன் வாழி “
இலங்கையில் மிகப் பழமையான மனிதர்கள் வாழ்ந்த இடங்கள் என வரலாற்றாய்வாளர்கள் அறுபத்தியெட்டு இடங்களை அடையாளம் கண்டுள்ளனர் அதில் திருகோணமலையும் இடம் பெற்றுள்ளமை இங்கு நாம் கவனத்தில் கொள்ளப் பட வேண்டிய விடயமாகும்.
ஆதி மனிதக் குடியிருப்புக்களின் முக்கிய தடயமாக அவர்களது அடக்க முறை கவனத்தில் கொள்ளப் படுகிறது.அந்த வகையில் திருகோணமலை நிலாவெளியில் கண்டெடுக்கப் பட்ட தாழி முக்கிய தொல் சான்றாக அமைவதை நாம் இங்கு கருத்திட முடியும்.
16ஆம் நூற்றாண்டிலயே நாங்கள் ஒரு ஊழல் நிறைந்த சமூகமாக இருந்து இருக்கிறோம் போல் தெரிகிறது.
“…யாழ்பாணத்தார் தற்பெருமையும்,செருக்கும், சோம்பேறிதனமும், பிடிவாதமும், பிடித்தவர்கள் எனவும், பொய்சொல்லி ஏமாற்றும் தந்திரம் படைத்த இந்த இனத்துடன் மிகவும் முன்னெச்சரிக்கையாக நடந்து கொள்ள வேண்டும் எனவும் தமக்கு நன்மை கிடைக்குமென்றால் பொய்ச் சத்தியம் செய்யவும் பொய்ச்சாட்சியம் சொல்லவும் தயங்க மாட்டார்கள் எனவும்
ஒருவர் மீது ஒருவர் வன்மம் கொண்டு வல்லடி வழக்குத் தொடுத்து வெல்லும் வரை வழக்காடி மகிழ்வார்கள் அதற்காக போத்துக்கேயர் காலத்தில் தீர்க்கப்பட்ட வழக்குகளையே புதுப்பிப்பார்கள் எனவும் கூறியுள்ளார்
முன்னர் அஞ்ஞான மன்னர்களும் போத்துக்கேயர்களும் ஆண்ட காலத்தில் இவர்கள் சாதி சாதியாகப் பிரிந்து வாழ்ந்து பழகிய படியால்
சாதிப் பிரிவுகளில் நாம் (ஒல்லாந்தர்) தலையிடக் கூடாது என அறிவுரையும் கூறியுள்ளார்
40 சாதிப் பிரிவுகள் உள்ளதாக குறிப்பட்டுள்ளார்
எண்ணிக்கையில் அதிகமான வேளான் தொழிலில் ஈடுபட்ட வெள்ளாளரின் ஆதிக்கம் பற்றியும் எச்சரிக்கை பண்ணியுள்ளார்
வெள்ளாளரின் சாதித் திமிருக்கு இடம் கொடுத்தால் மாத்திரமே மற்ற எல்லா வேலைகளிலும் கூனிக் குறுகி கெஞ்சிக் கூத்தாடி வேலை செய்வார்கள் எனவும்
சிங்களவர்களை மக்கள் என்றும் அப்பாவிகள் என்றும் மலபார்களால் ஏமாற்றப்பட்டவர்கள் என்றும் இங்கே கூறியுள்ளார்…” 😢
This is very well explained why we as Thamilan continuously failed as a society
At least I witnessed this in my Jaffna life around 4-5 years between 1977-1982
I agree by this Dutch commander’s writing as he put forward many
Interesting facts as he is referring Yaalpaanies as Malabar
So he definitely find commonalities among பனங்கொட்டைகள் with மலையாளிகள்
As both are self centered people promote self interest rather bigger community’ well being which they belongs to
We still can wittiness these among Kerala and Eezham Tamils as both communities with high literacy rate
such analysis could have definitely influence the policy makers across the world in dealing with Thamils’ issue as they continue to promote Sinhalese interests to this day 😢
எமது தலையிலேயே மண்ணை அள்ளி வாரிப் போட்டு எமது சமூக அழிவிற்கே வித்திட்ட ஜாம்பவான்கள் நாம்
Location: In the town of Amruthapura, 67 km north of Chikmagalur district
Built-in: 1196 C.E. Built By: Amrutheshwara Dandanayaka ,under Hoysala King Veera Ballala II Dedicated to:Lord Shiva
Entry: Free Photography: Allow Significance: One of the most temple Temple Timing:9:30 Am to 1:30 Am,4:00 Pm to 6:00 Pm Visiting Timing: 1 Hour Best time to Visit: Oct to Feb Nearest Railway Station: Tarikere station Nearest Airport: Bangalore Airport
More Information about Amrutesvara Temple
The Amrutesvara Temple is located at the town of Amruthapura, 67 km north of Chikmagalur district Karnataka. Amruteshwara Temple was built in 1196 by Amrutheshwara Dandanayaka under Hoysala King Veera Ballala II. It is sictuated in the close vicinity of the Bhadra River reservoir, a short distance from Tarikere town. The temple is dedicated to Lord Shiva and it has a Shiva Ling made of saligram, a black kind of stone that was brought from River Kandikevale in Nepal. The temple is maintained by ASI (Archeological Survey of India) and is open to tourists till 6PM only. The temple is surrounded by coconut and palm plantations. The temple is a fine example of 12th century Hoysala architecture with a wide-open mandapa (hall). The temple is a fine example of 12th century Hoysala architecture with a wide-open mandapa (hall). There are many devotees and tourists visit Amrutesvara Temple. The Amrutesvara temple is still presented and all the beautiful stone arts of this temple attract people towards it. Every year thousands of people come to visit this temple which proves that this is a very popular temple among visitors.
History of Amrutesvara Temple
The Amrutesvara Temple was built in 1196 during the Hoysala period in 1196. It was built by, Amrutesvara Dandanayaka, a commander of the Hoysala Army of King Veera Ballala II. The famous Hoysala sculptor, Ruvari Mallitamma began his career with this temple. Within the temple complex, there is a large stone inscription that represents a fine example of medieval Kannada poetry.
அரிக்கமேட்டின் தொல்லியல் பழமை குறித்த எழுத்துப் பதிவுகள் கி.பி. 18ஆம் நூற்றாண்டிலேயே தொடங்கியது. மூவேதுப்ரேய்ல் என்பவர் தொல்லியல் முக்கியத்துவம் குறித்த தொடக்கநிலை ஆய்வுகளை மேற்கொண்டார். எனினும் அதிகாரப்பூர்வமான ஆய்வுகள் மார்டிமர் வீலர் அவர்களால் 1945இல் மேற்கொள்ளப்பட்டது.
தமிழகத்தின் கிழக்குக் கடற்கரையோரம் பண்டைக்காலத்தில் பல வணிகத்தளங்கள் இருந்தன. அவற்றுள் மாமல்லபுரம், எயில்பட்டினம் (மரக்காணம்), அரிக்கமேடு (Arikkamedu), காவிரிப்பூம்பட்டினம், கொற்கை முதலியன குறிப்பிடத்தக்கன. மேற்கண்ட ஊர்களுள் அரிக்கமேடு என்பது புதுவை மாநிலத்தின் புகழ் சேர்க்கும் முகவரிப் பகுதியாக விளங்குகிறது.
( ஆங்கிலத்தில் ARIKAMEDU ) அரிக்கமேடு என்னுமிடம், தென் இந்தியாவின் பாண்டிச்சேரி யூனியன் பிரதேசத்தின் அருகிலுள்ள தொல்பொருளாய்வு சார்ந்த இடமாகும்.சோழர் காலத்தில் அரிக்கமேடு ஒரு மீனவ கிராமமாக இருந்து. இங்கிருந்து ரோம் நகருடன் வாணிபம் நடைபெற்றது என்று அகழ்வாராய்ச்சி தெரிவிக்கின்றது .
புதுச்சேரிக்குத் தெற்கே ஆறு கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் அரியாங்குப்பம் ஆற்றின் கரையில் அமைந்துள்ளது. அரியாங்குப்பம் ஆற்றின் வலது கரையில் அரிக்கமேடு அமைந்துள்ளது. அந்த இடத்தில், மேற்கிலிருந்து கிழக்கு நோக்கியோடிய ஆறு வளைந்து வடக்கு நோக்கிச் சென்று பின்னர் கடலில் கலக்கிறது
அரிக்கமேடு அழகான அமைதியான இடம் என்பது மட்டுமின்றி அங்கு வெளிநாட்டு வாணிபம் மிகச் செழிப்புற்று வளர்ந்திருந்திருக்கிறது என்பதும் கவனத்திற்குரியது ஆகும். இந்த இடம் எவ்வளவு வளத்துடனும் வனப்புடனும் விளங்கியது என்பதை அங்குள்ள திருமிகு "பிஞ்ஞோ தெ பெகெய்ன்" (MGR PIGNAY DE BEHAINE) என்ற கிறித்துவ மதகுருவின் அழகிய வீடு நமக்கு நன்கு புலப்படுத்துகிறது. இந்த வீட்டை மக்கள் "அத்ரான் சாமியார் வீடு" என்று அழைத்து வந்தனர். இந்த வீடு 20-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் வரை, புதுச்சேரியில் இருந்த "கிருத்து சபைக்கு" (MISSIONS ETRANGERES) சொந்தமாக இருந்தது. அங்கு பாடசாலைகளும், ஓய்வு இல்லங்களும் நடத்தப்பட்டு வந்தன. தற்போது இச்சாமியாரின் வீட்டின் முகப்பின் ஒரு சிறு பகுதியும், பிற்பகுதி முபுவதும் இடிந்து கிடப்பதைக் காணலாம். இவை அடர்ந்த மாந்தோப்பின் நடுவில் காணப்படுகின்றன. மரங்கள் அடர்ந்து காணப்பட்டாலும், முறைப்படி திட்டமிட்டு வடிவமைக்கப்பட்ட தோட்டத்தின் அமைப்பு காணப்படுகிறது. இந்த வீட்டிற்கு மேற்கே 150 மீட்டர் தொலைவில் அரியாங்குப்பம் ஆறு ஓடுகிறது.
1937-ஆம் ஆண்டு "திரு.ழுவோ துய்ப்ரேய்" என்றழைக்கப்படும் பேராசிரியர், புதுச்சேரி பிரெஞ்ச்சுக்கல்லூரியில் பணிபுரிந்து வந்தார். இவர் ஒரு பிரஞ்சுக்காரர். இவர் ஒருமுறை அரிக்கமேடு பகுதிக்கு உலாவச் சென்றார். அங்குச் சிதறிக்கிடந்த சிறு சிறு பொருட்களும் கண்ணாடித் துண்டுகளும்,சில அரியகற்களும். பளபளக்கும் பல்வகைக் கற்களும் அவரது கவனத்தைக் கவர்ந்தன. இக்கற்களை அங்கு விளையாடிக்கொண்டிருந்த சிறுவர்கள் அவரிடம் கொண்டு வந்து கொடுத்தனர். திரு. துய்ப்ரேய் அவர்களுக்கு மிட்டாய், பணம் அல்லது வேறு ஏதாவது பரிசுப் பொருட்கள் கொடுப்பார். இப்பரிசுப் பொருட்களால் கவரப்பட்ட சிறுவர்கள் மேலும் மேலும் பொருட்களை சேமித்து அவரிடம் கொண்டுவந்து கொடுப்பதில் ஆர்வம் காட்டினர்.
அரியாங்குப்பம் ஆற்றை ஒட்டிய பகுதியில் பழங்கால அரிக்கமேட்டுப் பகுதியை அகழாய்வு வழி அடையாளம் கண்டுள்ளனர். மிகப்பரந்து விளங்கிய அரிக்கமேடு கடல் அரிப்பாலும் இயற்கை மாற்றங்களாலும் மிகச்சிறிய தீவுப்பகுதியாக இன்று விளங்குகிறது.
அரிக்கமேடு கி.மு. 200 முதல் கி.பி. 200 வரை புகழ்பெற்ற வணிகத்தளமாக விளங்கியது. வரலாற்றியல், தொல்லியல் அறிஞர்கள் இதனைக் குறிப்பிடுகின்றனர். அயல்நாட்டுப் பயணிகளான பெரிப்புளுஸ், தாலமி முதலானவர்கள் காவிரிப் பூம்பட்டினத்திற்கும் மரக்காணத்திற்கும் இடையே "பொதுகே' என்னும் வணிகத்தலம் (எம்போரியம்) இருந்துள்ளது எனக் குறித்துள்ளனர். பொதுகே என்பது இன்றைய புதுவை சார்ந்த அரிக்கமேடு பகுதியாகும் என மார்ட்டின் வீலர், கசால், விமலா பெக்லி, பீட்டர் பிரான்சிஸ் முதலானவர்கள் கருதுகின்றனர்.
அரிக்கமேட்டுப் பகுதியை இன்று பார்வையிடச் சென்றால் இன்று நமக்குப் பழந்தமிழக அகழாய்வுக் காட்சிகள் எதுவும் காண முடியாத படி மேட்டுப்பகுதியாக மாமரத்தோப்புகளாக மட்டும் காட்சியளிக்கும். ஏனெனில் இங்கு ஆய்வு செய்த அறிஞர்கள் தங்கள் ஆய்வினை நிறைவு செய்த பிறகு அவற்றைப் பாதுக்காப்பாக மூடி விட்டனர். ஆனால் அரியாங்குப்பம் ஆற்றின் கரையோரம் மண்ணரிப்புகளுக்கு இடையே பழைய பானை ஓடுகள், செங்கல், கட்டடச் சுவர் அமைப்புகளின் எச்சம், சிறு சிறு மணிகள் இவற்றை இன்றும் கீழே கிடக்கக் காணலாம்.
தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறை ஏறத்தாழ 21 ஏக்கர் நிலத்தைக் கையகப்படுத்திப் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதியாக மாற்றி வைத்துள்ளது. இப்பகுதியில் கி.பி. 17ஆம் நூற்றாண்டு அளவில் கட்டப்பட்டதாக நம்பப்படும் கட்டிடச் சுவர்களின் மேல் பகுதியைக் காணலாம். அழகிய செங்கல் கொண்டு கட்டப்பட்டுள்ளது. இக்கட்டடச் சுவரின் இடையே மிக அகலாமான, நீளமான கற்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. இவை பழைய அரிக்கமேட்டுக் கல் என நம்புவோரும் உண்டு.
அரிக்கமேடு பண்டைக்காலத்தில் பெருமைமிக்க ஊராகப் புகழுடன் இருந்தது. கடற்கோளோ, இயற்கைச் சீற்றமோ, சமய மதப் பூசல்களோ, அயல் நாட்டினரின் படையயடுப்போ இவ்வூரின் பெருமையை அறிய முடியாமல் செய்துவிட்டது. ஆங்கிலேயர்களும் பிரெஞ்சுக்காரர்களும் தமிழகத்தின் பகுதிகளைக் கைப்பற்றியபோது பிரெஞ்சுக்காரர்களின் ஆளுகைக்குப் புதுச்சேரி வந்தது.
1940 அளவில் அரிக்கமேட்டுப் பகுதியில் பூமியில் தென்னம்பிள்ளைநட குழிதோண்டிய பொழுது மண்சாடி, மட்பாண்ட ஓடுகள் கிடைத்தன. இதன் விளைவாக 1944இல் மார்ட்டின் வீலர் அரிக்கமேடு பகுதியில் பல்வேறு உண்மைகள் மறைந்து இருக்குமென நினைத்து அகழாய்வில் ஈடுபட்டார். இதில் பல்வேறு உண்மைகள் வெளியுலகிற்கு தெரியவந்தன.
அரிக்கமேட்டுப் பகுதியில் கிடைத்த பொருட்கள்:
அரிக்கமேட்டுப் பகுதியில் அகழாய்வு செய்துப் பார்த்த அறிஞர்கள் அழகிய செங்கல் சுவர், ஈமத்தாழிகள், பலவண்ண மணிகள், பலவகை ஓடுகளைக் கண்டுபிடித்துள்ளனர். இங்குக் கிடைக்கும் பல்வேறு மணிகளை ஒத்துக் கிழக்குக் கடற்கரையின் பழந்தமிழக நகரங்களிலும் மணிகள் கிடைக்கின்றன. கழிமுகப்பகுதிகளில், கிடைத்த ஓடுகளில் தமிழ் பிராமி எழுத்துகள் இடம்பெற்றுள்ளன.
பதினொரு அடி ஆழத்தில் ஒரு மண்டை ஓடும், பூணைக்கண் மணிகளும் கிடைத்துள்ளன. மணி உருக்குச் சட்டங்கள். சாயக்கலவை படிந்த ஓடுகள், கோமேதகக் கல், பச்சைமணிக்கல், படிகமணிகள், அரைத்தான் ஓடுகள், ரோமாணிய காசு, மோதிரம், உறைகிணறுகள் முதலியன குறிப்பிடத்தக்க பொருள்களாகும். இங்குக் காணப்படும் உறைகிணற்றில் சாயம் படிந்து காணப்படுவதால் துணிகளுக்குச் சாயம் ஏற்றும் தொழில் இங்கு நடைபெற்று இருக்கலாம் என்று நம்பப்படுகிறது.
அரிக்கமேட்டுப் பகுதியில் பல்வேறு வடிவங்களில் மணிகள் கிடைப்பதாலும், அவற்றில் வேலைப்பாடுகள் காணப்படுவதாலும் இங்கு மணி உருக்குத் தொழிற்சாலைகள் இருந்தனவோ என்று எண்ண வேண்டியுள்ளது.
பண்டைக்காலத்தில் மணிகளை உருக்கி, காய்ச்சி, துளையிட்டு, தூய்மை செய்து மணிகளை உருவாக்கியுள்ளனர். இங்கு நீலமணி, பச்சைமணி, ஊதாமணி, கருப்பு மணி மிகுதியாகக் கிடைத்தன. தங்கக் காசுகளும் செப்புக் காசுகளும் அரிக்கமேட்டில் கிடைத்துள்ளன. ஏறத்தாழ 200 வகையான மட்பாண்ட ஓடுகள் இங்குச் சேகரிக்கப்பட்டுள்ளன.பானை ஓடுகளில் "அண்டிய மகர்', அந்தக, ஆவி, ஆமி, ஆதித்தியன் எனும் பெயர்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன.
கூர்முனை சாடிகளில் பழச்சாறு தயாரித்து மண்ணில் புதைத்து உண்டுள்ளனர். பழங்காலத்தில் அயல்நாட்டினரை (ரோமானியர்) யவனர் என்றழைத்தனர். இவர்கள் மது அருந்தும் இயல்பு உடையவர்கள். இந்த யவனர்கள் மிகுதியாக இப்பகுதியில் தங்கியிருந்தமைக்குக் கூர்முனைச்சாடிகள் சான்றுகளாக உள்ளன.
எலும்பில் அமைந்த எழுத்தாணி, தங்கத்தில் செய்த கலைப்பொருள், மீன் முள்ளாலான கலைப்பொருள்கள் கிடைத்துள்ளன. சுடுமண் பொம்மைகளில் மனித உருவங்கள் கலைநுட்பத்துடன் காட்டப்பட்டுள்ளன. முடி, முலை, முகம் சிறப்புடன் காட்டப்பட்டுள்ளன. கிளிஞ்சல், சங்கு இவற்றால் செய்த பொருள்களும் கிடைத்துள்ளன.
உரோமானிய விளக்கு, மரச்சாமான்கள், வடகயிறு, மரச்சுத்தி முதலான மக்கள் அன்றாடம் பயன்படுத்தும் பொருள்கள் அரிக்கமேட்டு அகழாய்வில் கிடைத்துள்ளன.
ரோமப் பேரரசன் அகஸ்டஸ் தலை பொறித்த காசு அரிக்கமேட்டில் கிடைத்துள்ளது. அவன் வாழ்ந்த காலம் கி,மு. இருபத்து மூன்று முதல் கி.பி. பதிநான்கு வரை. அக்காலத்தில் அரிக்கமேடு சிறந்த வாணிபத்தலமாக விளங்கியது. அரிக்கமேட்டில் கிடைத்த மணிகள், மட்பாண்ட ஓடுகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு அவ்விடம் 2000 ஆண்டுகாலப் பழைமையுடையது எனக் கருதுகின்றனர். அரிக்கமேட்டில் கிரேக்க ரோமானியர்கள் வந்து தங்கி ஏற்றுமதி, இறக்குமதி செய்தனர். துணி நெய்தல், மட்பாண்டம் செய்தல், மணிவகைகள் செய்தல், சங்கு வளையல் செய்தல், உருக்கு மணி செய்தல் ஆகியவற்றில் ஈடுபட்டனர். அங்குப் பெரிய நகரமே புதையுண்டு கிடக்கிறது. இவற்றிற்கு அடையாளமாகப் பல சாயத்தொட்டிகள், உறைக் கிணறுகள் அங்கு கிடைத்து வருகின்றன. அரிக்கமேட்டில் உருக்குமணி (Beads) செய்தல் நடைபெற்றுள்ளது. உருகுந் தன்மையுடைய மணற் பொருட்களைச் சூளையிலிட்டு உருகச்செய்து வண்ணமேற்றி நீண்ட இழைகளாகச் செய்து, அதனுள்ளே காற்றைச் செலுத்தி ஊது குழலாக்கிச் சூடு குறைந்த பின்னர் சிறு சிறு துண்டுகளாக வெட்டி மணிகள் செய்து மெருகூட்டி மணிமாலையாகக் கோர்த்துள்ளனர். கருப்பு, நீலம், ஊதா, மஞ்சள், சிவப்பு, பச்சை முதலிய நிறங்களில் மணிகள் செய்யப்பட்டுள்ளன. அங்கு அகழ்வாராய்ச்சி செய்தபோது மணி செய்த சிட்டங்களும், கச்சாப் பொருட்களும் உருக்குக் கிண்ணங்களும் கிடைத்துள்ளன.
ஒளியூடுருவக் கூடிய கண்ணாடிக் கற்களைக் கொண்டு மணிகள் (Semi precious stones), செய்தனர். நீலக்கல், பச்சைக்கல், சிவப்புக்கல், கோமேதகம் முதலிய கற்களைச் சிறு சிறு துண்டுகளாக வெட்டிப் பட்டை தீட்டித் துளையிட்டு, மெருகேற்றி மணியாக்கினர். கடினமான கற்களில் மெல்லிய துளையிட்டுள்ளதைக் காணும்போது அவர்களின் கைவினைத்திறம் தெளிவாகப் புரிகிறது. இதனைக் கண்ணாடி மணிகளென்பர் (Glass Beads). கடலில் கிடைக்குஞ் சங்குகளைக் கொண்டுவந்து அறுந்து பட்டை தீட்டி, மெருகேற்றி மணியாகவும், வளையலாகவும், மோதிரமாகவும் செய்துள்ளனர். அரிக்கமேட்டில் பொன்னால் செய்யப்பட்ட கழுத்தணிகள், காதணிகள், மூக்கணிகள் ஆகியவை கிடைத்துள்ளன. அரியாங்குப்பத்து ஆறு, வெள்ளப் பெருக்கெடுத்தோடி மண்ணை அரித்து விடுகிறது. அப்படி அரிக்கப்பட்ட பகுதியே அரிக்கமேடு என்பர் சிலர். அங்கே அருகன் (புத்தன்) சிலையுள்ளது. ஆதலால் அருகன்மேடு - அருக்கன்மேடு - அரிக்கன் மேடு - அரிக்கமேடு என வழங்கப்பட்டதென்பர் சிலர். இங்குள்ள புத்தர் சிலை பர்மாவிலிருந்து கொண்டுவரப் பட்டதென்றும் அதனால் அது பர்மாக் கோயிலென வழங்கப் பட்டதென்றும், பின்னாளில் பிருமன் கோயில் - பிர்மன் கோயில் என்று மருவியது எனவும் கூறுகின்றனர். இப்பகுதியில் பௌத்தம் பரவியதென்பதற்கு இச்சிலையே சான்றாக உள்ளது.
அயல்நாட்டார் குறிப்பிடும் புதுச்சேரி:
புதுச்சேரியை பண்டைய அயல்நாடு வரலாற்று ஆசிரியர்கள் பெரிப்ளூஸ் என்னும் நூலில் (The Periplus of the Erytheraean Sea) பொதுகெ (Podouke) என்றும், தாலமி (Ptolemy) எழுதிய நூலில் பொதுகா (Podouka) என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளனர். இதே போல், தமிழகக் கடற்கரையை டிரிமிக்கா எனவும், காவிரிப்பூம் பட்டினத்தைக் காமரா எனவும், மரக்காணத்தை சொபட்னா (சோபட்மா) எனவும் அவர்கள் அழைத்தனர். அதற்கேற்றாற்போல் அரிக்கமேட்டில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாய்வுகள், அங்கு கி.மு. முதல் நூற்றாண்டுக்கு முற்பட்டவொரு வணிகத் துறைமுக நகரம் இருந்ததைக் காட்டுகின்றன.
சங்க இலக்கியமும் புதுச்சேரியும் :
புதுச்சேரியில் வாழ்ந்ததாகக் கூறப்படும் வீரை வெளியனாரும், வீரை வெளியந்தித்தனாரும் பாடிய பாடல்கள் இலக்கிய சான்றுகளாகத் திகழ்கின்றன. தமிழ் இலக்கியங்களில் காலத்தாற் பழைமையானவை சங்க இலக்கியங்கள். அவை கி.மு. 500 ஆண்டுகளை மேல்எல்லையான உடையன. அவற்றில் வீரை வெளியனார், வீரை வெளியந்தித்தனார் என்னும் புலவர்களின் பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. வீரைவெளி என்னும் ஊர், புதுச்சேரிப் பகுதியிலுள்ள ஒரு சிற்றூராகும். வீரர்வெளி என்பதே வீரைவெளியென மருவியது என்பர். அப்பகுதியில் வாழ்ந்தவர்களாக இவ்விரு புலவர்களையும் கருத இடமுண்டு. வீரைவெளியனார் பாடல் அகநானூற்றில் முன்னூற்று இருபதாம் பாடலாகவும், வீரைவெளியன் தித்தனாரின் பாடல் அந்நூலில் நூற்று எண்பத்தெட்டாம் பாடலாகவும் காணப்படுகின்றன. இவ்விருவரும் ஒருவரே எனக்கருதுவாரும் உண்டு.
அரியாங்குப்பம் ஆற்றால் அரணிட்டுக் காக்கப்படும் அரிக்கமேட்டுப் பகுதியில் நவீன தொழில் நுட்பங்களைப் பயன்படுத்தித் தொடர் ஆய்வு செய்வதால் பழந்தமிழகத்தின் பெருமையையும் அயல்நாட்டுடன் கொண்டிருந்த கப்பல் வழி வணிகத்தையும் நிலைநாட்ட முடியும்.
கிட்டத்தட்ட மூன்று கிலோ மீட்டர் அளவிற்கு பூமிக்கு நெடுக புதைந்துள்ள ஒரு மாபெரும் நகரம் . அருகிலுள்ள ஆற்றிலும் மறைந்துள்ளது
...
ROMAN CONTACTS WITH TAMILNADU (SOUTH EASTERN INDIA)- RECENT FINDINGS
K.V.RAMAN, (Professor of Ancient History and Archaeology, University of Madras)
Remains Of A Trading Port Dating Back To 2nd Century
Arikamedu, the ancient Roman trade centre is 4-km south of Pondicherry on the Right Bank of Ariyankuppam River. Arikamedu is of special importance in South Indian archaeology and it is best known for its stone bead production. It has a long history that dates back to the 2nd century BC. Excavations in the Arikamedu area have brought to light the remains of a trading port, which had connections with the Greco-Roman world more than a century before the down of the Christian Era.
An Exquisite Blend Roman, Freanch & Indian Influence
Romans, Cholas and French who left their mark on this wonderful place inhabited the port town. Discovered in the 1930s, quickly linked with Roman trade, it was excavated three times in the 1940s. The first excavation was an amateur French endeavour; R.E.M. Wheeler conducted the second and best-known campaign and J.M. Casal conducted the third.
Arikamedu, a fishing colony was used as a port for trade with the Romans and Greco-Romans. An ancient Chola coin dating back to 1st BC suggests involvement of Cholas in various port related activities. Few names on seals that were found here have been mentioned in the Sangam literature as well.
Excavations Conducted By Jouveau-Dubreail
Jouveau-Dubreail identified Arikamedu as Poduke in the Periplus Maris Erythraei. The excavations by Jouvean Dubreuil in 1937 at Arikkamedu revealed hitherto unknown facts about the grandeur of the Dravidian Civilisation. It is a matter of regret that his discoveries are now in the French School of Museum at Hanoi. Later the site was divided into two sectors northern and southern, as they were perceived to have been inhabited by different ethnic groups. It is also known as "Yavanas" in Tamil literature.
Excavations Conducted By M.Wheeler
The British Director General of Archaeology M. Wheeler excavated many things at Arikamedu which are lodged at the Archaeological Survey of India. But now only fragments of the bulk of archaeological discoveries are at the Roman Rolland Museum, Pondicherry. Wheeler discovered the remnants of a factory owned by Romans belonging to the reign of Augustus.
Textile exports especially muslin cloth from Arikamedu area stands archaeologically proven by the discovery of series of tanks or dyeing vats. Graeco-Roman gem cutters habituated here had left gems carved with intaglio design as proof. Chinese ports of the 10th and 11th centuries had trade links. Even today if one looks carefully, after about of heavy rains, one can find beads on the bank of the river. The Romans must have used the Red Sea to come to India as traces of beads have been found in Alexandria and other Red Sea ports.
Arikamedu In Medieval Times
Formerly it was considered that Arikamedu was abandoned after 200 AD but during excavations few fragments of Amphoras and a copper coin of Constantine I minted between 306-324 AD found suggest that Arikamedu was occupied from 300 AD to 700 AD. There is also considerable evidence to suggest that the site was occupied during medieval Chola times. Finds of Chola coins, Chinese Celadon pottery and other East Asian glazed ceramics suggest occupation of the site and some involvement in the Medieval East-West maritime trade as well.
During excavations they came across pottery, which is very similar to the 11th century pottery of "Gangaikondacholapuram". Decorated spouts of water jars and clay lamps of the medieval period are also present. Two perpendicular walls were accidentally laid open and it was suggested that the bricks of this wall and that found in Gangaikondacholapuram are similar, though one cannot be sure. Therefore it is not possible to place the walls in any specific time period yet.
Arikamedu In Modern Times
The remaining walls of the seminary built between 1771-73 Monsieur Pigneau de, designated Bishop of Adran Behaine clearly indicate the use of mixed style of bricks, some of them, probably pilfered from ancient structures. The mission house has been the point of reference for all excavators viz. Wheeler, Casal and Vimala Begely and co. There doesn't seem to be evidence of any other structure belonging to this French period.
But now one can see a few fragments of decorative ceramic tiles and reliefs, pieces of pottery and glass in the Pondicherry Museum. Except for the perpendicular walls and mission house there is not much that can be seen on the surface as the excavated trenches have been filled up.
French astronomer named Guillume Le Gentil visited Pondicherry on the Coromandel coast of India, noticed some huge bricks, ruined walls and remains of old wells at a place called Arikamedu...
Some time between 1768-71, a French astronomer named Guillume Le Gentil visited Pondicherry on the south-eastern coast (known as the Coromandel coast) of India. He noticed some huge bricks, ruined walls and remains of old wells at a place called Arikamedu, just 4 km away from Pondicherry. Arikamedu was located on the right bank of the river Ariyankuppam, just as the river enters the Bay of Bengal. Le Gentil was convinced that these were the ruins of a large, ancient village or even a town. He was right, but it was a very long time before archaeologists realized the importance of this site.
Arikamedu was first excavated in the 1940's. in the northern part of the site archaeologists found the remains of what seemed to be a brick warehouse where trade goods were stored. In the southern part, they found two courtyards, along with tanks and drains. They thought that this might have been a place where fine muslin cloth was dyed and prepared for export. Though most of the pottery that was found was Indian, there were certain kinds of foreign pottery that clearly came from the Mediterranean countries f Europe. One was a red pottery with a decorated surface, known as terra sigillata. The other is called amphora. These are jars with a pink body and a yellow slip or coating, and two handles. Archaeologists also found lots of beads made of gold, glass, and semi-precious stones (some with Greek or Roman designs), Roman Lamps, and Roman glass items at the site.
What did the foreign jars that came to Arikamedu have inside them? Who were these things meant for?
These sorts of jars were used to hold wine, sauce or olive oil. These things might have been shipped to Arikamedu for foreign traders who lived here and missed the kind of things they were used to at home. But things like wine could just as well have been bought by well-to-do Indians.
Ancient Tamil poems talk in several places about people they call "yavanas." They talk of yavana merchants bringing in merchandise like fine lamps, gold, and wine and buying cargoes of pepper at the ports of South India. At this time, the word yavana was a general word used for foreigners such as Greeks, Romans, and West Asians. There are also some old books in Greek and Latin that tell us about trade between the Roman empire and India between about 200 B.C. and 200 A.D.. They give us the names of ports and lists of goods. Hundreds of Roman gold coins, most of them belonging to the reigns of the Roman emperors Augustus and Tiberius, have been found at many places in India, mostly in the south. All these clues tell us that during this period, there was brisk trade going on between the Roman Empire and India.
It all tied in neatly. The Tamil poems, the Latin books and the archaeological evidence seemed to be talking about the same sort of thing. Archaeologists were convinced that Arikamedu must have been of one of the places where the yavanas of the Tamil poems lived and traded. This must also have been one of many trading centres where the Romans and Indians carried out business with each other between the 1st century B.C. and the 2nd century A.D.. Some archaeologists identified Arikamedu with a place called Poduke, mentioned in old Latin books
What were the items of trade between the Roman empire and India? The imports from the Mediterranean lands that came to ports like Arikamedu included wine, bowls and lamps made of clay, glass beads and bowls, and maybe gems. Indian goods such as pepper were in demand in the west. Going by the evidence from Arikamedu, other things exported from this port probably included beads of semi-precious stones and glass, and maybe shell bangles. There was also a brisk transit trade going on in items such as silk from China and species from south-east Asia. These first came to the Indian ports and then were shipped to the west. Traders seem to have been familiar with the sea route from the Indian ports to the Mediterranean Sea via the Red Sea.
Arikamedu was excavated again recently between 1989 and 1992. These excavations led to new discoveries and made it necessary to change some of the earlier conclusions. The earlier archaeologists had thought that the settlement at Arikamedu had come up when the trade with the Roman empire started in the first century B.C.. The new excavations suggested that a fairly well-established settlement already existed here for some time before this trade started. But once the trade started, the settlement grew bigger and more prosperous.
The earlier archaeologists had thought that the northern part of Arikamedu was the port area and the southern part the industrial part, i.e. the area where the bead-making and textile work went on. The recent excavations suggest that the activities at the site were not so neatly divided. Also, some people, probably merchants and sailors, actually lived in both these areas. More foreign pottery was found in the northernmost part of Arikamedu, so this may have been where some foreigners lived. The tank-like structures found in the southern area were earlier understood as places where muslin cloth was dyed. Now it was suggested that they had nothing to do with dying cloth and may have been enclosures for storing food or some other kinds of goods.
Archaeologists are no longer sure about whether traders from the Roman empire actually lived at Arikamedu in large numbers or not. Do the foreign items found at Arikamedu point to foreigners living here, or do they simply point to items imported from foreign lands for local inhabitants? It is however clear that apart from Roman and Indians, there were many other people such as Arabs and Greeks from Egypt who were involved in the Indo-Roman trade.
Archaeologists used to think that the Indian trade with the Roman empire came to an end in the 2nd century A.D. and that the settlement of Arikamedu was abandoned when this happened. But the recent excavations show that there was some trade between India and the Mediterranean lands between the 3rd and 7th centuries A.D., although it was much less than before.
Coins of the Chola kings, and clay lamps made in the medieval period, and remains of even later periods show that people lived at Arikamedu, off and on, till modern times. Pieces of Chinese and East Asian pottery that were found at the site suggest that Arikamedu continued to be an important trading centre, and that after the ninth century, the people were trading with other lands. Apart from the foreign trade, Arikamedu must also have been involved in the trade that was carried on up and down the Indian coasts as well.
As you can see, when a site is excavated again, the new evidence can give us a different picture of its history. There are still many unanswered questions about Arikamedu. For example, while we now know quite a bit about the importance of this site in the trade between India and the Roman empire, we need to find more about the connections between Arikamedu and other ports and towns of South India. Maybe further excavations at Arikamedu will soon give us answers to these and other questions.
