Hydroponics is a method of growing plants without soil,
using a nutrient-rich water solution to deliver essential nutrients directly to
the plant roots. This method provides precise control over the growing
environment, allowing for optimal conditions to maximize plant growth and
yield. Hydroponic systems can be used for various types of plants, including
vegetables, herbs, and flowers.
Here are the key components and concepts associated with
hydroponics:
Growing Medium:
While hydroponics doesn't use soil, a growing medium is
still necessary to support the plants and anchor the roots. Common growing
mediums include perlite, vermiculite, coconut coir, rock wool, and hydroton
(expanded clay pellets).
Nutrient Solution:
Plants require essential nutrients to grow, and in
hydroponics, these nutrients are dissolved in water to form a nutrient
solution. The solution typically contains a balanced mix of macronutrients
(nitrogen, phosphorus, potassium) and micronutrients (iron, zinc, copper,
etc.). The pH level of the solution is also crucial for nutrient absorption and
is closely monitored and adjusted as needed.
Water and Oxygen:
Hydroponic systems ensure that plants receive an adequate
supply of water and oxygen directly to their roots. This is often achieved through
various systems such as nutrient film technique (NFT), deep water culture
(DWC), aeroponics, or drip systems.
Hydroponic Systems:
There are several types of hydroponic systems, each with its
advantages and suitable applications. Some common types include:
Nutrient Film Technique (NFT): A thin film of nutrient
solution flows over the roots.
Deep Water Culture (DWC): Plants are suspended in a nutrient
solution with bubblers providing oxygen to the roots.
Drip Systems: Nutrient solution is dripped onto the growing
medium or root zone.
Aeroponics: Plants are suspended in air, and nutrient
solution is misted onto the roots.
Environmental Control:
Hydroponic systems allow for precise control over
environmental factors such as temperature, humidity, light, and CO2 levels.
This control optimizes plant growth and can lead to faster growth rates and
higher yields compared to traditional soil-based methods.
Benefits of Hydroponics:
Increased control over nutrient levels and availability.
Water efficiency as hydroponic systems use less water
compared to traditional soil-based agriculture.
Faster growth rates and increased yields.
Reduced risk of soil-borne diseases.
Challenges:
Initial setup costs can be higher than traditional
soil-based methods.
Requires expertise in managing nutrient levels and
environmental conditions.
System failures (e.g., pump malfunctions) can have rapid and
severe consequences.
Hydroponics is widely used in commercial agriculture,
research, and even by home gardeners interested in maximizing their plant
growth in limited spaces. The method continues to evolve with ongoing research
and technological advancements in the field of controlled environment
agriculture.
Biorefinery can be defined as a framework or a structure in which biomass is utilized optimally to produce multiple products and tries to be self-sustaining and not harmful to the environment.
A biorefinery is a facility that integrates biomass conversion processes and equipment to produce fuels, power, and value-added chemicals from biomass. Biorefinery is analogous to today’s petroleum refinery, which has multiple fuels and products from petroleum. By producing several products, a biorefinery takes advantage of the various components in biomass and their intermediates, maximizing the value derived from the biomass feedstock.
Global issues such as environmental problems and food security are currently of concern to all of us. Circular economy is a promising approach towards resolving these global issues. The production of bioenergy and biomaterials can sustain the energy–environment nexus as well as substitute the devoid of petroleum as the production feedstock, thereby contributing to a cleaner and low-carbon environment. In addition, the assimilation of waste into bioprocesses for the production of valuable products and metabolites leads towards a sustainable circular bioeconomy.
By combining a CeO2 catalyst with atmospheric carbon dioxide, researchers from Osaka City University, Tohoku University, and Nippon Steel Corporation have developed an effective catalytic process for the direct synthesis of polycarbonate diols without using dehydrating agents. Their method, published in Green Chemistry, does not rely on toxic chemical feedstock like phosgene and carbon monoxide, making it the world's first high yield "green" reaction system.
(Nanowerk News) Using a CeO2 catalyst, researchers develop an effective catalytic process for the direct synthesis of polycarbonate diols without the need for dehydrating agents. The high yield, high selective process has CO2 blown at atmospheric pressure to evaporate excess water by-product allowing for a catalytic process that can be used with any substrate with a boiling point higher than water.
CeO2 catalyzes the direct polymerization of flow CO2 and diols to provide polycarbonate diols in high yields, which are useful chemicals for polyesters, polyurethanes, and acrylic resins. (Image: Masazumi Tamura)
By combining a CeO2 catalyst with atmospheric carbon dioxide, researchers from Osaka City University, Tohoku University, and Nippon Steel Corporation have developed an effective catalytic process for the direct synthesis of polycarbonate diols without using dehydrating agents. Their method, published in Green Chemistry, does not rely on toxic chemical feedstock like phosgene and carbon monoxide, making it the world’s first high yield “green” reaction system.
There is a worldwide need to reduce carbon dioxide, one of the major greenhouse gases, and converting it into a useful chemical compound has attracted much attention in recent years. Various effective catalyst systems have been developed but they rely on toxic chemicals that churn out unmanageable by-products. Processes using substrates that are easily available and safe, with water as the only by-product, have emerged as an alternative. Yet, high levels of water by-product keep these processes from synthesizing enough polycarbonates.
"Most processes use a dehydrating agent to keep water levels low to overcome an equilibrium," said Masazumi Tamura of the Osaka City University, "but some of the issues to address are the high pressure of carbon dioxide needed, the recovery and regeneration of the dehydrating agent, and contamination of by-products generated by its use."
To bypass these issues, the research team developed a catalytic process that does not use a dehydrating agent. By focusing on the difference in boiling points between the chemical product/diol and water, the research team predicted a high carbon fixation yield by blowing in CO2 at atmospheric pressure to evaporate excess water.
“It became clear that among the metal oxide catalysts we used,” stated Keiichi Tomishige of Tohoku University, “CeO2 showed the highest activity.” This simple catalytic reaction system is the first ever to successfully synthesize polycarbonate diols from carbon dioxide and diols at atmospheric pressure. “This process, without the need of dehydrating agents, can chemically convert carbon dioxide using any substrate with a boiling point sufficiently higher than water,” concluded Kenji Nakao of Nippon Steel Corporation, “and can be applied to the synthesis of carbonates, carbamates, and ureas, which are useful additives for lithium-ion batteries and/or raw materials for polymer synthesis.”
Source: Osaka University https://www.nanowerk.com/
யார்யாரோ கப்பல் கண்டுபிடித்தார்கள் என்று நாம் படிக்கின்றோம். ஆனால் பல துறைகளைப்பற்றி ஆராய்ச்சி நூல்களை எழுதியுள்ள போகர் கப்பல் செய்வது எப்படி என்றும், அதை செய்யும் முறையையும், போகர், தனது போகர் ஏழாயிரம் சத்தகாண்டம் என்ற நூலில் விரிவாக குறிப்பிட்டுள்ளார். அதுபற்றி சசில முக்கிய குறிப்புகளை சித்தர்களின் குரல் வாயிலாக இன்று பகிர்கிறேன்......
1926 ஆவது பாடலில் இருந்து 1943 ஆவது பாடல்கள் வரையில் கப்பல் செய்வதற்கான மரங்கள், பலகைகள், சட்டங்கள், ஆணிகள் என பலவித பொருட்கள் பற்றியும், கப்பல் செய்யும் முறையை பற்றியும் படிப்படியாக விளக்கி சொல்லுகின்ற போகர் சித்தர், தொடர்ந்து கப்பலில் சித்தர்களை ஏற்றிக்கொண்டு சீனாவுக்கு சென்றதையும், அங்கிருந்து இமயமலை பகுதிக்கு சென்றதையும் கூறுகின்றார்.
''ஆக்கமுடன் கப்பலொன்று நேமித்தே தான்/
அதின்மேலே வெகுசனங்கள் யேத்தி விட்டேன்/
பார்க்கமுடன் சித்தர்முனி ரிஷிகள் தம்மை/
பாங்குபெற மேலவரை யேத்தி விட்டேன்/
நோக்கமுடன் மேல்வரையில் தானிருந் தேன்/
நோட்டமுடன் சுக்கானை முடுக்கி விட்டு/
சேர்க்கமுடன் கடலேழுஞ் சுத்தி வந்து/
சூட்சமுடன் கப்பலதை நிறுத்தி னேனே.'' (போகர்- 7000/ 1944)
''நிறுத்தினேன் சீனபதி கடலோரந் தான்/
நேர்ப்புடனே சித்தர்முனி ரிஷிகள் தாமும்/
திருத்தமுடன் தானிறங்கி யாசீர் மத்தில்/
சிறப்பாக சென்றுவிட்டார் செனங்க ளெல்லாம்/
பெருத்தமுடன் சுக்கானை முடுக்கி யானும்/
பொங்கமுடன் சீனபதி கடலை விட்டு/
வருத்தமுட னிமையகிரி யோரப் பக்கம்/
வாகுடனே சென்றுமல்லோ நிறுத்தி னேனே.'' (போகர்- 7000/1945)
" பாற்கடலின் மத்திமத்தில் மகத்தான மரக்கப்பல் ஒன்று செய்தேன். ஆயிரம் பேர் பயணிக்க கூடிய அக் கப்பலை சீனபதி மக்கள் மிகவும் மெச்சினார்கள். அதன் நீளம் 800கஜம், அகலம் 100 கஜம். (1 கஜம் என்பது 3 அடி). நீள் சதுரமான அதை எப்படி பிசகில்லாமல் செய்து முடித்தேன் என்று சொல்கிறேன்.
வலுவான பலகைகள் எடுத்து வில்லாணி அடித்து நீளமான கட்டுமானம் செய்தேன். அதன் மத்தியில் பீடம் அமைத்து, அதை முழு உயரத்திற்கு கொண்டு சேர்த்தேன். கப்பலில் ஏழு தளங்கள் அமைத்தேன், ஒவ்வொன்றிலும் தொட்டிஎன்ற பீடம் வைத்து, உயரம் நூறு கஜம் உயரம் கொண்ட மண்டப தூண்கள் அமைத்தேன். கீழிருந்து முதல் மாடிக்கு செல்ல சாளரமும் கதவும் வைத்து வழி செய்து, எல்லா தளங்களையும் சேர்த்து மொத்தம் 64 வீடுகளை கட்டி கிழக்கு-மேற்காக 128 வாசலோடும், தெற்கு-வடக்கு முகமாய் உருதியாணி அடித்து கண்ணாடி சாளரங்கள் வைத்து, கப்பலின் சுவரோரம் கம்பிகள் வைத்து ஒரு பெரிய கோட்டையை பாங்குடன் அமைத்தேன்.
தளத்தின் ஒருபுறம் சுக்கான் அமைத்து, நால்புறமும் கதவு வைத்து, ஒவ்வொரு தளத்திலும் பரண் (deck) அமைத்து, வடம் வைத்து சங்கிலி கொண்டு சுக்கான் போட ஏதுவாக வழி செய்து, கப்பலின் மேலிருந்து கீழ்வரை இரும்பு குழாய் உருளை அமைத்து (pipes) வைத்தேன். தளத்தின் தலைபுரத்தில் அக்னிவைத்தேன், இடப்பக்கம் தண்ணீர் தொட்டி அமைத்து, (boiler) கொதிகலன் செய்து, (airtight) குழாய்கள் கசிவின்றி நீராவி கொண்டு செல்லும். கீழ்நிலையில் பொருத்திய சக்கரங்களை (turbine shaft) நீராவியின் உயர் அழுத்தம் கொண்டு திருப்ப, கப்பலும் நகரலாச்சு.
கடைசி முனையில் வசதியாய் நங்கூரம் மாட்டி, கப்பல் ஓடாமல் இருக்க அதை தட்டிப் போட்டேன். கீழ்நிலையில் கொதிபெரும் நீராவிக்கு வெப்பமூட்டும் அக்கினியின் புகை சூழாதிருக்க, வாட்டமுடன் எட்டங்கால் மேலே புகைபோக்கியும் (chimney) இரும்பினால் அமைத்தேன். நீராவியின் நிதானம் அறிந்து நேர்த்தியுடன் சூத்திரமுடன் ஓட்டினேன். வெகு ஜனகளையும், சித்தர் முனிகளையும் எற்றிபோனேன். மேல் அறையில் நானிருந்து சுக்கானை இடமும் வலமும் வளைத்து முடக்கிட்டேன். கடல் ஏழும் சுத்தி வந்து இமயகிரி பக்கத்தில் சீனபதி கடலோரம் கப்பலை வாகாக வந்து நிறுத்தினேன். என்மீது பட்சம் வைத்து என் நூதனமான வித்தைகளுக்கு அருள்புரிந்த திருமூலர்/ காலாங்கிநாதர் பாதங்களுக்கு என் அனந்தங்கள்".
இவ்வாறு போகர் தன சப்தகாண்டத்தில் சொல்லியுள்ளதை படித்தவுடன் பிரமித்து போனேன். ஆய்வின் படி சீனாவில் இவர் வந்து நிறுத்திய இடம் மவுண்ட் கிங்யாங் பகுதி என அறிந்து கொண்டேன். அன்றே அவர் Underwater telescope பொருத்தியுமிருந்தார். பரங்கியர் தேசத்தில் (சீனராக) 12000 வருடங்கள் வாழ்ந்தேன் என்று சொல்லியுள்ள போகர், துவாபரயுக பிறபகுதியில் (அ) கலியுகத்தின் முற்பகுதியில் இந்த பிரம்மாண்டமான டைடானிக் போன்ற கப்பல் கட்டுமான சாதனையை செய்திருப்பார் என்று நினைக்கிறன்.
சித்தர் போகர் பிரான் ஓர் அற்புத சித்தர் பொறியியல் துறையின் மிக சிறந்த சித்தர். சீன தேசத்தில் அவர் செய்த வித்தைகள்
பற்பல கோடி. தன் வித்தைகளை "வேடிக்கைச் சிமிட்டு வித்தை" என கண்சிமிட்டிச் சொல்லுவார் போகர்.
கவி பாடும் புலவர் என்பதால் அத்தனை செயல்களையும் அனுபவங்களையும் கண்டுபிடிப்புகளையும் அப்படியே பதிவு செய்திருக்கிறார் சீன மொழியில்.
போகர் கட்டிய மரக் கப்பலும் தேவரதங்களும் வேறெந்த சித்தர்களும் சிந்திக்காதவை.
அவற்றை உருவாகிய விதத்தை
பாடம் போல் தன் பாடல்களில் பாங்காய் படைத்திருக்கிறார்.
2400 அடி நீளம்.
300 அடி அகலம்.
300 அடி உயரம்.
7 மாடிகள்.
64 வீடுகள்.
கொஞ்சம் கற்பனை செய்யுங்கள் !
2400 அடி நீளம்..
300 அடி அகலம்...
300 அடி உயரம்....
7 மாடிகள்.....
64 வீடுகள்.
இவை அரண்மனை ஜாடையில்....!
கிழக்கும் மேற்குமாய் வாயில்கள்.
தெற்கும் வடக்குமாக ஜன்னல்கள்.
ஒவ்வொரு மச்சும் ஆறுகால் மண்டபம். ஒவ்வொரு மாடியிலும் 128 வாயில்கள்..
இத்தனை பிரமாண்டமும் எதன்மீது தெரியுமா ?
ஒரு மரக் கப்பலின் மீது.!!
டைட்டானிக் கப்பலே கிட்ட வர முடியாத அத்தனை அம்சங்கள்!
கப்பல் இயங்கும் தொழில்நுட்பம்.
போகர் கொண்ட மதிநுட்பம்.
அப்பப்பா...
என்ன ஆச்சரியம் ..!
அந்த கப்பல்
நீராவிக் கப்பலாம்.
கப்பலின் தலைவர்.. இயக்கிய மாலுமி
யார் தெரியுமா ?
போகர் தான்...
தன்னிகரில்லாத போகர் பிரான் தான்.
சீனாவில் இருந்தபோது
அமைத்த
அந்த கப்பலில்
சீன மக்களையும்
ரிஷிகள் பலரையும் ஏற்றிக்கொண்டு உலகைச் சுற்றி
ஏழு கடல்களையும் காண்பித்தார்
சுற்றுலா பிரியரான பற்றிலா சித்தர்.
சுற்றுலா.
ஆன்மீக சுற்றுலா.
அவர் மக்களுக்கு சொன்ன
அகமகிழ் தத்துவம்.
கடல் வழிப் பயணத்திற்கு
மரக் கப்பல் படைத்தவர் விண்வெளிப் பயணத்தை
விட்டு வைப்பாரா என்ன !
வானூர்தியும் படைத்தார்.
கையை நீட்டி , சித்து புரிந்து மந்திரத்தால் மாங்காய் பறித்திடவில்லை சித்தர் பிரான்.
உயர் தொழில்நுட்பம்.
நுட்ப இயந்திர இயக்கம் அதன் சிறப்பம்சம்.
அந்த பறக்கும் விமானத்தின் பெயர் தேவரதம் .
விளையாட்டாய்
அதை காத்தாடி
என்று அழைப்பது
போகரின் வழக்கம்.
காத்தாடிக்குப்
பட்டம் என பெயர் உண்டு அல்லவா?
பறக்கும் பட்டமே காத்தாடி.
30 அடி நீளம்
30 அடி அகலம்
என சதுர பரப்பில் பட்டம் செய்தார்
போகர்.
ஒரு குடை ராட்டினம் போல் அதை அமைத்து இன்றைய ஹெலிகாப்டர் மாதிரி பறக்க வைத்தார்.
காந்த கொலுசுகளும் நார்ப்பட்டு கயிறுகளும் சித்தர் தொழில்நுட்பங்களும் கொண்டு காத்தாடி செய்து பறக்கவிட்டார் போகர்.
சீன மக்களை ஏற்றிக் கொண்டு முதலில் முப்பது மைல் தூரம் பறந்து இருக்கிறார்.
பின் உலகம் முழுதும் பல நாடுகளுக்குப் பறந்திருக்கிறார்.
ஏற்கனவே ககன குளிகை கொண்டு தான் மட்டும் பறந்தவர்- பல்லாயிரம் மைல்கள் கடந்தவர். இப்போது சீன அன்பர்களுக்காக- சீன மக்களுக்காக காத்தாடியை அர்ப்பணித்திருக்கிறார்.
போகர் காத்தாடி துணை கொண்டு போன நாடுகள் பார்த்த சித்தர்கள் பெற்ற பாடங்கள் படைத்த பாடல்கள் அதிகம்.
கற்க வேண்டியதைக் கற்பதும் கற்பிக்க வேண்டியதை பிறருக்குக் கற்பிப்பதுமே அவரது கல்விக்கொள்கை.
காத்தாடி தயாரிப்பதற்காகவே போகர்
அஸ்வினி மகரிஷியை சந்தித்ததாக புலிப்பாணியார் ஒரு பாடல் புனைந்திருக்கிறார்.
அஸ்வினி மகரிஷியிடம் ஓர் ஆகாயப் புரவியிருந்ததாம்.
அது பஞ்சலோகத்தை உருக்கிச் செய்த உலோகப் புரவி .
அது பறப்பதைப் பார்க்கும் போது ஒளிபொருந்திய சிவரதம் போல் இருக்குமாம்.
அஸ்வினி சித்தரைச் சந்தித்து போகர் பிரான் தாள் பணிந்த போது போகரின் பெருமைகளை திறமைகளை
அம்மகரிஷி ஏற்கனவே அறிந்திருந்ததால் போகரை வாழ்த்திப் போற்றியதோடு தான் வைத்திருந்த ஆகாயப் புரவியையும் அதிலிருந்த தொழில்நுட்பத்தையும் அதற்கேற்ற சித்த மந்திரங்களையும் சொல்லிக் கொடுத்தார் அசுவினி.
அதன்படி வானரதம் தயாரித்த போகர் பிரான் அன்பர்களை நண்பர்களை ஏற்றிக்கொண்டு உலகம் சுற்றி வந்தார்.
உண்மையில் முதன் முதலில் "உலகம் சுற்றிய வாலிபர்" போகர் தான்.
போகரின் உலக பயணம் அறிய அவர் வார்த்தைகளுடன் பயணித்தால் சுவாரசியம் கூடும்.
முதலான உபகரணங்களை பன்னிரெண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே கண்டுபிடித்தவர் போகர் பிரான்.
அன்று உருவாய் உலகைச் சுற்றிய போகர் பிரான் இன்று அருவாய் பழனி, மகேந்திரகிரி , காஞ்சிபுரம் பேரூர், சதுரகிரி ஆகிய தமிழகத் திருத்தலங்களிலும் , இலங்கையில் கதிர்காமத்திலும் சமாதி நிலையிலும் , இந்திய இமயமலைப் பகுதிகளில் அமர்நாத், கேதார்நாத் பத்ரிநாத். திபெத் - சீன பகுதியில் கைலாஷ்நாத்.
For every person on earth, more than 1 m3 of concrete is produced every year. This hunger for concrete has far-reaching consequences, as typically 100 kg of CO2 is emitted into the atmosphere for the production of one ton of concrete. This is mainly caused by the use of cement which constitutes concrete, together with water, aggregate (gravel, sand) and possibly steel reinforcement bars. This is not a bad figure compared to other common construction materials, such as masonry, steel or aluminum. Moreover, concrete, during its life, slowly absorbs CO2 in the process of carbonation, by which Ca(OH)2 in the concrete is converted into CaCO3. Nevertheless, the amount of concrete that is produced still makes it a significant source of anthropogenic CO2 emissions.
It is therefore no surprise that several strategies have been devised to make concrete more sustainable. The most straightforward method is to (partially) replace cement by greener alternatives, such as blast furnace slag or fly ash, which are by-products of the iron and coal industries, respectively. Another complementary solution is to increase the lifetime of concrete, thus reducing the need for replacement materials. Currently, this is achieved by inspecting and repairing the structure periodically, but this is expensive and time-consuming. Moreover, degradation of concrete usually begins with microcracks that are hardly visible to the naked eye, if at all.
Figure 1
Now a day, biologically modifications of construction materials become more popular for strength improvement and long-term sustainability. An investigation has been conducted to study the compressive strength of concrete by using two different bacteria named Bacillus Cereus and Bacillus Subtilis with three different concentration (viz. 103, 105, 107 cells/ml) of each bacterium. It has been found that there was an increase in compressive strength at both 7 days and 28 days. It was noticed that the optimum concentration was different for different bacteria. The optimum concentration of Bacillus Subtilis and Bacillus Cereus were found as 105 cells/ml and 103 cells/ml respectively. Moreover, more compressive strength was obtained by addition of Bacillus Subtilis at optimum concentration compared to the samples made with all three concentrations of Bacillus Cereus both at 7 and 28 days.
Cracks in concrete are inevitable and are one of the inherent weaknesses of concrete. Water and other salts seep through these cracks, corrosion initiates, and thus reduces the life of concrete. So there was a need to develop an inherent biomaterial, a self-repairing material which can remediate the cracks and fissures in concrete. Bacterial concrete is a material, which can successfully remediate cracks in concrete.
This technique is highly desirable because the mineral precipitation induced as a result of microbial activities is pollution free and natural. As the cell wall of bacteria is anionic, metal accumulation (calcite) on the surface of the wall is substantial, thus the entire cell becomes crystalline and they eventually plug the pores and cracks in concrete. This paper discusses the plugging of artificially cracked cement mortar using Bacillus Pasteurii and Sporosarcina bacteria combined with sand as a filling material in artificially made cuts in cement mortar which was cured in urea and CaCl2 medium.
"Since SprayableTech is so flexible in its application, you can imagine using this type of system beyond walls and surfaces to power larger-scale entities like interactive smart cities and interactive architecture in public places. We view this as a tool that will allow humans to interact with and use their environment in newfound ways.”"
Cecile G. Tamura
For example, if you have a brown couch and want to use the couch itself as a remote for a television, you’d spray the conductive ink in a transparent color to embed it with connected sensors. A microcontroller is then attached to the interface and to the board that runs the code for sensing the visual output.
This way you can swipe your hand over the arm of the couch to change the channel, turn up the volume, or do whatever you’d like.
A North Florida woman is the first to ever be treated for breast cancer using an experimental vaccine. Doctors at the Mayo Clinic in Jacksonville said Lee Mercker's tumour began to recede and her immune system responded to the vaccine. She still underwent a double mastectomy to ensure the cancer was completely removed. Two more women in the early stages of breast cancer have signed up for the trial. While not a cure, doctors say the treatment shows potential as a less-invasive option than surgery or chemotherapy.
How the Vaccine Works
The vaccine is injected under the skin and then it goes to work by drawing the attention of the immune cells, known as dendritic cells, to the vaccine injection site. Dendritic cells are the ones that send out the danger signals that arouse an immune response. Typically, dendritic cells don’t arouse the immune system when they encounter tumor cells because they don’t recognize the tumor cells as foreign. However, the breast cancer vaccine actually teaches the dendritic cells to recognize that tumor cells are different from normal cells and thus need to be attacked and destroyed. Using the vaccine in combination with chemotherapy enhances the vaccine’s ability to excite the immune system against cancer. Unfortunately, the science is not enough.
The Dymaxion car was a concept car designed by Buckminster Fuller in 1933. Fuller, born in 1895, was best known for his geodesic domes. The word “dymaxion” was a word used by Fuller for several of his inventions. Fuller took the words dynamic, maximum and tension and combined them into “dymaxion.”
The Dymaxion's aerodynamic bodywork was designed for increased fuel efficiency and top speed, and its platform featured a lightweight hinged chassis, rear-mountedV8 engine, front-wheel drive (a rare RF layout), and three wheels. With steering via its third wheel at the rear (capable of 90° steering lock), the vehicle could steer itself in a tight circle, often causing a sensation. Fuller noted severe limitations in its handling, especially at high speed or in high wind, due to its rear-wheel steering (highly unsuitable for anything but low speeds) and the limited understanding of the effects of lift and turbulence on automobile bodies in that era – allowing only trained staff to drive the car and saying it "was an invention that could not be made available to the general public without considerable improvements."Shortly after its launch, a prototype crashed after being hit by another car, killing the Dymaxion's driver
https://en.wikipedia.org/wiki/Dymaxion_car http://www.automotivereport.net/rear-viThe story of the Dymaxion begins in 1933 with Buckminster and culminates in 2015 with Jeff Lane and the Lane Motor Museum in Nashville, Tenn.
The building of the original and first Dymaxion began in 1933. The car was hand-built, as it was a prototype, and was to be displayed at the 1934 Chicago World’s Fair. On its way to the fair on Oct. 17, 1933, the Dymaxion was hit by another car and flipped over. It resulted in the death of the driver and seriously injuring the two passengers. The vehicle that hit the Dymaxion was driven by a local politician, and his car was immediately removed from the accident scene. The reports in the press the next day lay the blame on the Dymaxion’s unconventional design and the fact it had two wheels in the front and one in the rear that acted as a rudder.
The Dark Energy Spectroscopic Instrument (DESI) will measure the
effect of dark energy on the expansion of the universe. It will obtain
optical spectra for tens of millions of galaxies and quasars,
constructing a 3-dimensional map spanning the nearby universe to 10
billion light years.
DESI will be conducted on the Mayall 4-meter telescope at Kitt Peak
National Observatory starting in 2018. DESI is supported by the
Department of Energy Office of Science to perform this Stage IV dark
energy measurement using baryon acoustic oscillations and other
techniques that rely on spectroscopic measurements. The Dark Energy Spectroscopic Instrument (DESI) is scheduled to see ‘first light’ in September.
Crews at the Mayall Telescope near Tucson, Arizona, lift and install the
top-end components for the Dark Energy Spectroscopic Instrument, or
DESI. The components, which include a stack of six lenses and other
structures or positioning and support, weigh about 12 tons. DESI,
scheduled to begin its sky survey next year, is designed to produce the
largest 3-D map of the universe and produce new clues about the nature
of dark energy. Credit: David Sprayberry, NOAO/AURA "The survey will reconstruct 11 billion years of cosmic history. It
could answer the first and most basic question about dark energy: is it a
uniform force across space and time, or has its strength evolved over
eons?
It will track cosmic expansion by measuring features of the early Universe, known as baryon acoustic oscillations (BAOs).
These oscillations are ripples in the density of matter that left a
spherical imprint in space around which galaxies clustered. The
distribution of galaxies is highest in the centre of the imprint, a
region called a supercluster, and around its edges — with giant voids
between these areas." thanks
